Tel +49 30 560 42240, ma-vr 9-13 uur

Telomeren en telomerase

Telomere zijn “bescherm kappen” aan de uiteinden van de chromosomen, die korter worden als een cel zich deelt. De lengte van de Telomere is nauw verbonden aan uw individuele biologische leeftijd. Onderzoekers wijzen er op dat de controle op de Telomere het potentieel heeft om vele ziekte en gebreken die met ouder worden gepaard gaan, te kunnen behandelen en die mogelijkheid bestaat om als mens in een biologisch jonge leeftijd een levenslengte van 125 jaar te behalen.

In ons lichaam zijn er biljoenen cellen die zich na bepaalde periode delen om ons gezond en energiek te houden. Dit proces wordt gestuurd door de genen die op 23 chromosoomparen in iedere cel aanwezig is. Chromosomen zijn lange DNA reeksen die ons genetisch materiaal bevatten. Elk paar chromosomen bevat de gen informatie van zowel de moeder als de vader, en zijn samen geweven in een structuur die dubbelhelix wordt genoemd.

DNA-telemere-img_29102013

Van bijzondere interesse voor de wetenschap zijn de uiteinde van de chromosomen, genaamd Telomer. Telomere hebben geen genetische functie, het zijn DNA secties (herhaling van basisparen), om de rest van de chromosomen te beschermen. Deze kleine DNA stukjes zijn beslissend voor een gezond zelffunctioneren en worden vergeleken met kappen of zoals bij de uiteinden van een schoenveter die is beschermt met een stukje kuststof om het rafelen van de veter te verhinderen.
Helaas worden de Telomere bij een celdeling steeds korter. Worden ze te kort bereiken de cellen een stadium waarin ze zich niet meer kunnen delen. Dit wordt in verband gebracht met gebreken die samengaan gaan met ouder worden.

Cell-div-illustration

Wetenschappers hebben pas sinds kort de betekenis van het steeds korter worden van de Telomere ontdekt. De wetenschap had aangetoond dat mensen boven de 60 jaar met langere Telomere een gezonder hart hebben en een sterker immuunsysteem tegenover mensen met kortere Telomere.
De conclusie is dus dat de lengte van de Telomere evenredig is met de gezondheid en functioneren.
De korte Telomere kunnen de oorzaak zijn van de bekende ouderdomskwalen, zoals:

•    Hoge bloeddruk

•    Herseninfarct
•    Reuma
•    Artritis
•    Kanker

Het fenomeen van de celveroudering werd eerst beschreven door Prof. Lenhard Hayflick in 1961. Hij ontdekte dat cellen zich maar in een bepaald aantal delen. Dit wordt de Hayflick limiet genoemd. Cellen, die deze limiet bereiken verouderen. Hoewel Prof. Hayflick dit wetenschappelijke principe ontdekte, hadden ze geen idee van de betekenis ervan. Het duurde bijna 30 jaar, voordat de rol van Telomere in verband werd gebracht met celveroudering.
In 1990 ontdekte Calvin Harley aan de McMaster universiteit in Canada, en Carol Greider aan de Cold Spring Harbor Laboratorium in de verenigde staten van Amerika, Dat de verkorting van de Telomere hand in hand gaat met het verouderingsproces end e directe oorzaak van het bereiken van de Hayflick limiet.
\In 1984 ontdekte de wetenschappers Carol Greider en Elizabeth Blackburn een menselijk enzym met de naam Telomerase, die de Telomere onderhoud en de uiteinden langer maakt en hersteld.
Samen met Jack Szostak kregen deze onderzoekers de Nobelprijs in Fysiologie en medicijnen voor hun ontdekkingen over de samenhang van Telomere, Telomerase en verouderen.
Deze feiten moedigde velen onderzoekers aan onderzoeken te doen naar Telomere en Telomerase als de sleutel voor een lange levensduur. Wetenschappers aan de “Geron Corporation” een Biotech onderneming in Californie extraheerde een uniek molecuul uit de wortel van de Astragalus plant, die Telomerase activeert en slapende of verouderde cellen weer inschakeld.
Dat molecuul is TA-65

 

 

 

 

 

Recent bekeken